>> Cabaretteksten (uit de periode dat ik zelf op de planken stond)
>> Krantenartikelen (kom ik in de krant, dan zie je dat hier)
>> Allerlei (persberichten, speech, ...)

>> Roze Zaterdag door hartje Brussel

Bruno De Lille: "We staan open voor iedereen"

Zaterdag 5 mei is het weer zover. Dan trekt een optocht van holebi?s - homo's, lesbiennes en biseksuelen - samen met sympathisanten door Brussel. Dankzij onze kersverse Brusselse schepen van gelijke kansen Bruno De Lille, kan dat eindelijk in het hartje van de stad. Maar feesten alleen is niet genoeg. De holebi-beweging vecht nog steeds voor haar twee grote eisen. Enerzijds het openstellen van het huwelijk voor mensen van hetzelfde geslacht, anderzijds de antidiscriminatiewet. Beiden staan nu, onder impuls van de Groenen, eindelijk op de politieke agenda.

Terwijl in Parijs Les Verts dankzij een succesvolle campagne mee een progressieve holebi-burgemeester in het zadel hieven, trekt Bruno De Lille al enkele maanden in Brussel aan de kar van de gelijke kansen. Bruno komt openlijk uit voor zijn homoseksualiteit en stapt natuurlijk mee op Roze Zaterdag. Ondertussen probeert hij enkele van zijn collega-schepenen te overtuigen om deel te nemen. Bruno: "Als stad willen we het goede voorbeeld geven. We willen niet discrimineren en we proberen in onze gedragingen te tonen dat we voor iedereen openstaan." Het heeft niet zoveel moeite gekost om hartje Brussel open te stellen voor de holebimars, vertelt Bruno: "Toch zijn we er al lang mee bezig. Tijdens de verkiezingen heeft Agalev-Brussel zich vooral rond gelijke kansen geprofileerd. Bij de onderhandelingen was de vraag naar een ander parcours voor Roze Zaterdag één van onze eerste vragen. Dat bleek geen probleem te zijn, de meeste andere partijen lagen daar niet echt van wakker. Het was de PRL, die nu niet meer in de coalitie zit, die er altijd tegen was."

De Federatie Werkgroepen Homoseksualiteit verenigt een negentigtal Vlaamse en Brusselse holebi-organisaties. Samen komen ze op voor gelijke kansen en rechten voor homo's en lesbiennes. Woordvoerster Anke Hintjens is tevreden met het geplande traject op 5 mei: "Vorig jaar twijfelden we nog om voor Brussel te kiezen. Steeds weer die lege straten, dat is niet leuk. Het is een betoging waar nooit iets misloopt en we zagen niet in waarom het niet kon. De vorige coalitie kwam steeds met domme argumenten op de proppen. Nu zijn we heel blij. Het is een manier om te laten zien dat we trots zijn, ook op onze seksualiteit."

Holebi's onder één dak

De openstelling van het huwelijk is één van de belangrijkste eisen van de holebibeweging. "Enkele jaren geleden voerden de Nederlanders het geregistreerd partnerschap in. Maar het werd snel duidelijk dat het juridisch nonsens was om twee verschillende statuten te hebben. Ze hebben dus beslist om het huwelijk open te stellen, vanaf 1 april 2001. Dat willen wij hier ook. Het is op de eerste plaats een kwestie van gelijke rechten" verduidelijkt Anke. "Wij vinden dat het huwelijk voor iedereen moet openstaan. Bovendien is het ook een globale regeling voor verschillende zaken. Wil je die allemaal apart regelen, dan ben je daar nog tien of twintig jaar mee bezig."

Bruno kocht samen met zijn vriend een huis en ondervond aan den lijve hoe moeilijk het is voor homo's. "Omdat je niet getrouwd bent of omdat je bepaalde papieren niet kunt tonen, moet je van alles en nog wat proberen te bewijzen. Dat maakt het heel lastig" zucht Bruno. Er is natuurlijk discussie over het huwelijk als instelling en de afschaffing ervan. Hoe kijkt de holebibeweging daar tegenaan? Anke: "Iedereen heeft daar zijn persoonlijke visie op. Maar het huwelijk bestaat wel. Ik zeg altijd dat homo's en lesbiennes ook het recht hebben om zich te vergissen."

De discriminatie voorbij

Buiten de wettelijke discriminatie, het niet mogen trouwen, heb je ook de dagelijkse discriminatie van holebi's. Anke: "Die doet zich vooral voor in de zachte sector. In het onderwijs hebben vooral leerkrachten het moeilijk om hun coming out te doen. Vroeger mocht niemand het weten. Nu weet de directie het meestal, maar die vraagt om het stil te houden. Voor ons is dit totaal fout. Pedagogisch is de coming out van een leerkracht essentieel. Het onderwijs kan mee helpen om de norm, die stelt dat iedereen hetero is, te doorbreken."

Bruno zelf heeft niet zoveel last van discriminatie. "Het is niet zo dat ik ergens niet binnenmag omdat ik een vriend heb. Maar hand in hand met mijn vriend over straat lopen, vormt soms een probleem. Overdag kan het op sommige plaatsen, maar in de Nieuwstraat roepen ze je zeker na. 's Avonds hebben we al een paar keer last gehad. Het lijken misschien details, maar ze zijn toch belangrijk."

Soms gaat de discriminatie heel ver, weet Anke: "Recent kreeg de directrice van een revalidatiecentrum de opdracht om een medewerker te ontslagen omdat hij homo is. De directrice is zelf lesbienne en heeft dat natuurlijk geweigerd. Daarop werd ze ontslagen wegens dwingende redenen. Ze heeft nu een rechtszaak aangespannen."

Tegen zulke praktijken is de antidiscriminatiewet in de maak. Dit wetsvoorstel ligt momenteel voor behandeling bij de commissie Justitie in de Senaat. Het is de bedoeling dat de wet discriminaties tegen holebi's strafbaar maakt, zegt Anke. "Een verhuurder zal bijvoorbeeld geen contract meer mogen weigeren aan holebi's. Dat is een goede evolutie. Je merkt dat de mentaliteit de laatste jaren veranderd is, onder andere door verschillende campagnes en de positieve inbreng van de media. Mensen staan meer en meer open voor holebi's. Maar het kan weer snel veranderen en we moeten alert blijven. We proberen ook solidair te zijn met initiatieven tegen extreem-rechts. Want we willen duidelijk maken aan iedereen dat extreem-rechts ook tegen homo's en lesbiennes is."

Bruno gelooft ook dat de wet een positieve invloed zal uitoefenen op de mentaliteit. "Maar het blijft moeilijk om de mensen te overtuigen om van clichés af te stappen en de zaken eens op een andere manier te bekijken. In Brussel proberen we een open sfeer te creëren en we hopen dat iedereen meegaat in onze richting. We gaan bijvoorbeeld sensibilisatiecampagnes opzetten voor de administratie, de politie en de bevolking. Ook de oprichting van een holebi-adviesraad staat op het programma. Zodanig dat die zelf met initiatieven kan komen en ons goede raad kan geven. Ten slotte willen we ook acties in scholen ondernemen, om er holebiseksualiteit bespreekbaar te maken."

Een mentaliteitsverandering gebeurt natuurlijk ook aan de basis. Anke: "Het gemeentelijk beleid speelt hier een grote rol. De vorming van het onthaalpersoneel is één van de pijlers en moeilijk hoeft het niet te zijn. Ga er gewoon van uit dat als er iemand zich komt inschrijven, hij of zij niet per sé met iemand van het ander geslacht samenwoont. Ik denk dat zulke kleine ingrepen de mentaliteit kunnen veranderen. Ook een affiche van een holebi-fuif in de bibliotheek is een signaal. Op Vlaams niveau kun je ook veel realiseren. Samen met het ministerie van Gelijke Kansen ijveren we bij de andere departementen voor het voeren van een holebi-beleid. Zowel Onderwijs als Welzijn ontplooiden al initiatieven."

Maar de antidiscriminatiewet en het openstellen van het huwelijk blijven federale materie. Bruno: "We staan daar als stad achter, maar kunnen deze wetten natuurlijk zelf niet invoeren. Ik hoop dat onze ministers er snel werk van maken."

Nvdr.: na redactie van dit artikel bereikte ons het bericht dat voor het homohuwelijk de kogel door de paars-groene kerk is. Wordt vervolgd!

01-04-2001
bron: Bladgroen