Eind mei heeft een
delegatie van de stad Brussel o.l.v. van Bruno De Lille, schepen van internationale
solidariteit, een werkbezoek gebracht aan Kinshasa. Brussel-stad is namelijk
een samenwerking aangegaan met de hoofdstad van Congo. Het is de bedoeling
dat de diensten bevolking en burgerlijke stand van de twee steden gaan samenwerken
en zo elkaar versterken. Na een week overleggen met de plaatselijke ambtenaren
is er een concreet actieplan opgesteld. Allereerst zal de stad Brussel de
diensten bevolking en burgerlijke stand van Kinshasa logistiek ondersteunen:
in veel gevallen beschikken de plaatselijke ambtenaren namelijk zelfs niet
over een typemachine. Daarna zullen de ambtenaren van de stad Brussel, samen
met de Kinois, een praktische vertaling maken van de Code de la Famille.
Nu is het zo dat elke gemeente naar eigen inzicht bepaalde informatie opvraagt,
maar er zit geen systeem in, geen logica. Dat is natuurlijk ook te verklaren
door een gebrek aan opleiding. In samenwerking met de universiteit van Kinshasa
wordt er een ploeg 'vormers' opgeleid. En tenslotte is het de bedoeling
om op lange termijn tot een centraal archief te komen. Gezien de moeilijke
toestand op het terrein geen overbodige luxe. Het interessante aan het project
is dat de doelstellingen en de prioriteiten samen met de ambtenaren van
Kinshasa zijn opgesteld. Doordat iedereen perfect wist waar hij of zij mee
bezig was en waar de problemen zaten, zijn ze - zonder grote budgetten -
snel tot een werkbaar en duurzaam plan kunnen komen.
Bruxelles - Kinshasa
Fin mai, une délégation
de la Ville de Bruxelles, sous la direction de Bruno De Lille, a effectué
une visite de travail à Kinshasa. Le but en était que les
services de l'état civil et de la population des 2 villes puissent
travailler ensemble et se renforcer. La Ville de Bruxelles va soutenir la
logistique de ces services et ensuite, les employés bruxellois ensemble
avec les Kinois élaborer une traduction pratique de Code de la Famille.
En collaboration avec l'université de Kinshasa, une équipe
de formateurs va être constituée. Et enfin, à longue
échéance, une centrale d'archives doit voir le jour. Etant
donné la situation difficile sur le terrain, ce n'est pas un luxe
superflu. Ce qui est intéressant dans ce projet, c'est que les buts
et les priorités seront établis avec les employés de
Kinshasa. Chacun sait parfaitement de quoi il s'occupe et quels sont les
problèmes. Ils ont très vite pu arriver à un plan réaliste
et durable.
Juni 2002
Bron: Sp!Aga Nieuwsbrief
|