 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
>> Cabaretteksten (uit de periode dat ik zelf op de planken stond) >> Nieuwe mannen … en vrouwen |
|
Ministeriële Mie Vogels, zo las ik ergens, heeft als partner al een "halve nieuwe man" ter harer beschikking. Ik wens haar hiervoor bij deze alvast geluk, ook al is het me niet ontgaan dat er in de heuglijke moderne tijden die ik vandaag de dag meemaak met "vrouw en macht" gewerkt wordt aan een profiel van de volledige nieuwe man. Welk in meer dan één richting "geëvolueerd" schepsel men zich daarbij precies moet voorstellen is me nog niet helemaal duidelijk, maar instinctief voel ik aan dat al wat oudere mannen die er een definitie voor proberen te vinden niet echt alleen nog de nadelen zullen zien van hun al wat gevorderde leeftijd. In de "Zevende dag" op de VRT zag ik, met veel "egards" omringd en naar aanleiding van de voorbije jaarlijkse holebi-optocht in Brussel, de heer Bruno De Lille, ongetwijfeld niet toevallig schepen van Gelijke Kansen in dezelfde stad, komen opdraven. Als ik de man bezig hoorde en zag dacht ik terug aan een mopje dat zeker al een halve eeuw oud is en destijds als héél gewaagd klonk. Om niet te zeggen compleet pervers. Het is het mopje over de onderwijzer die het in de klas over homofilie heeft. Na een betoog ter verdediging daarvan vraagt Jantje hoe het dan uiteindelijk zal zitten met de voortplanting? Waarop de onderwijzer zegt dat er "wel altijd viezeriken zullen zijn". Nu alles wat eertijds als "abnormaal" werd beschouwd onder progressieve druk als "normaal" dient geboekstaafd en omgekeerd loopt ge met een dergelijk mopje de kans om vandaag de dag even prompt als probleemloos te worden opgenomen in de galerij van uitverkoren grote zieners. Want items rond het holebizijn in het onderwijspakket, holebihuwelijken, kinderen met twee vaders zonder moeder of met twee moeders zonder vader, door politiemensen georganiseerde discoparty's voor kinderen, het is slechts een kleine greep uit het vat van libertijnse prioriteiten die het beeld van de "oubollige" samenleving, voor zover die nog bestaansrecht heeft, verder zullen opkrikken. Ik zal niet zo ver gaan te beweren dat ook het profiel van "de nieuwe man" voor het volle pond een dergelijke prioriteit is, maar ik vrees wel dat een bepaald percentage van het door (te) velen gepredikte "ideale nieuwe mannenbeeld" daar niet aan ontsnapt. Dat doet trouwens evenmin het beeld van de tegenover de nieuwe man staande "nieuwe vrouw", vermits de steeds talrijker wordende aanhangster van dat "begerenswaardig" statuut vooral uitblinken door het demonstreren van een alsmaar verregaander gebrek aan zelfrespect, zoals dat in woord én beeld ongelimiteerd uitgedragen wordt door de afgod "media". Inmiddels is het zo dat het allicht mijn tijd nog wel zal duren vooraleer het prototype van de volledig afgewerkte "nieuwe man" zijn intrede in de gemeenschap doet. Beweren dat ik het daar moeilijk mee heb zou zwaar gelogen zijn. 16-05-2001 |
