>> Cabaretteksten (uit de periode dat ik zelf op de planken stond)
>> Krantenartikelen (kom ik in de krant, dan zie je dat hier)
>> Allerlei (persberichten, speech, ...)

>> Gay Pride uit het Brusselse verdomhoekje

Tot vorig jaar waakte de Brusselse burgemeester, ridder Francois-Xavier de Donnéa (PRL), erover dat het parcours van de Belgian Lesbian and Gay Pride werd afgeleid langs de somberste en bijna vergeten buurten van de stad. Dit jaar mag Roze Zaterdag in zijn volle glorie doorgaan in het hart van de stad. Brussel heeft sinds 8 januari een schepen voor Gelijke Kansen, en dat werd de 27-jarige Vlaming Bruno De Lille, niet toevallig zelf een enthousiast deelnemer aan de Gay Pride.

Katrien Bruyland - Brussel

De laptop van de jonge Agalev-schepen staat op een groot, leeg bureau. De telefoon staat er, maar raakt niet aangesloten. Concrete beleidsplannen uittekenen is nog een beetje moeilijk. Bij wijze van afscheidsgeschenk vergat het vorige stadsbestuur ook een nieuwe begroting op te stellen, zodat het stadsbestuur zeker tot begin maart met een minimum aan middelen moet werken.

Omdat hij bij gebrek daaraan toch geen nieuwe projecten kon uittekenen, besloot Bruno De Lille (27) meteen de doorn in het oog van een pak Brusselse homo's weg te nemen.

In het vorige stadsbestuur was er nog geen sprake van een schepen voor Gelijke Kansen. "En als daar al over gesproken werd, spitste het beleid zich toe op mensen met een handicap, migranten en man-vrouwverhoudingen", zegt De Lille. "Voor holebi's werd helemaal niets gedaan." Sterker, burgemeester de Donnéa waakte er persoonlijk over dat in Brussel niemand 'hinder' hoefde te ondervinden van Roze Zaterdag.

"Hij leek Roze Zaterdag altijd weer uit het centrum te willen verbannen. Telkens werd het traject langs buurten vol kantoorgebouwen geleid, waar in het weekend niemand is. En keer op keer kwam de burgemeester met nieuwe argumenten op de proppen om de stoet weg te houden uit het centrum. Ofwel was, volgens hem, de politie niet akkoord, ofwel waren de handelaars tegen de optocht. Het was altijd iets. Drie weken geleden had ik met de politie een onderhoud over de optocht, die dit jaar op 5 mei plaatsvindt. Het enige wat ze wilden weten, was of er geen openbare werken aan de gang zijn op het geplande traject. Ik had echt niet het gevoel dat ze problemen hadden met de optocht op zich."

Uit een rondvraag bleek verder dat ook de handelaars, in tegenstelling tot wat de Donnéa altijd beweerde, helemaal geen graten zagen in een "roze zaterdag" in het centrum van Brussel. "Waarom zouden ze ook", lacht De Lille. "Mensen die naar Brussel komen voor de optocht, gaan ook iets drinken in een café. En waarschijnlijk stappen er ook enkele door de Nieuwstraat, om er wat te shoppen. De afgelopen twee jaren heb ik ook meegelopen in de optocht van Roze Zaterdag. Maar als een van de jonge presentatoren bij Radio 2 had ik de jaren daarvoor vaak weekenddienst."

Of hij ook dit jaar weer opstapt? "Natuurlijk." Het is nu zo ongeveer zijn plicht. De Lille is al jaren actief in de homobeweging. "In Gent bij Verkeerd Geparkeerd, in Antwerpen bij Kast & Co, in Brussel eerst bij Basta, en nu bij Extra." Hij corrigeert zichzelf echter snel: "Ik wil er ook niet van beschuldigd worden als schepen voor Gelijke Kansen alleen voor holebi's te werken."

De uit het zicht gebannen roze mars was niet de enige erfenis die De Lille kreeg van het vorige stadsbestuur. De Raad van Brusselaars van Vreemde Afkomst die door een gebrek aan initiatief van de stad op sterven na dood was, wordt zo snel mogelijk gereanimeerd. De raad zal ook opnieuw samengesteld worden zodat hij de aanwezigheid van 122 nationaliteiten in Brussel weergeeft. "In Brussel krijgt hun stem gewicht, zodat er ook op hogere niveaus kan rekening mee gehouden worden."

Een soortgelijk adviesraad wilde De Lille oprichten voor de Brusselse holebi's. Met de Federatie Werkgroepen Homoseksualiteit (FWH), als gesprekspartner erkend door Vlaams minister van Gelijke Kansen Mieke Vogels, staan homo's op nationaal niveau sterk. Maar in de hoofdstad is er volgens de schepen nog meer dan werk genoeg. "Ik ben van plan een commissie op te starten, die Brusselse holebi's groepeert en ook hen een adviesfunctie geeft in het Brusselse gelijkekansenbeleid."

Ook al ligt het niet binnen zijn bevoegdheid ervoor te zorgen dat het er ooit komt, droomt ook Bruno De Lille van een huwelijk tussen hem en zijn vriend. "Homo's die een samenlevingscontract tekenen, mogen dat van mij in de grote trouwzaal doen. Maar het contract beschermt niet, verplicht tot niets en geeft ook geen rechten. Toen mijn vriend en ik bij de notaris gingen voor de koopakte van ons huis, bleek dat we niet eens een samenlevingscontract moesten tekenen. Dat contract is een lege doos en daarom wil bijna niemand het onderschrijven." De Brusselse schepen van Burgerlijke Stand bevestigt. Vorig jaar werden amper 20 samenlevingscontracten afgesloten. "Wie op dit moment een statement wil maken, doet dat tegenover zijn partner en heeft daar geen samenlevingscontract voor nodig. Iedereen weet dat ook ik wacht op het homohuwelijk."

Krijgt de gloednieuwe Brusselse schepen van gelijkekansenbeleid naar zijn zin genoeg krediet? "Ik ben meestal sneller dan anderen met grapjes over mijn homo-zijn. Vorige week moesten er na een stemming in de gemeenteraad formulieren geteld worden. Toen iemand me vroeg welk stapeltje ik wilde, zei ik: 'Geef me het roze maar, dan zit ik meteen goed.' De oudere leden van de gemeenteraad durven dan wel eens verschrikt opkijken. Dan klinkt het van: ja, ja, wil weten het al."

12-02-2002
Bron: De Morgen