 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
>> Cabaretteksten (uit de periode dat ik zelf op de planken stond) >> Allochtone homohaat, of wat niet weet niet deert |
|
Lezersbrief van Bart Eeman, VLD-politicus, Brussel Op 18 februari jl. riep Chille Deman, afgevaardigde van het door de overheid gesubsidieerde Brusselse Regenbooghuis, de Franse regering in een petitie op zich hard af te zetten tegen homogeweld. Enkele weken eerder werd er in Noord-Frankrijk een jongeman levend verbrand omdat hij gay was. Chille Deman had gelijk. In Brussel werd ik zelf onlangs door een man van Noord-Afrikaanse origine met een stok aangevallen omdat ik homo ben. In een totaal andere reactie daarop gaf Chille Deman mij via een omslachtige lezersbrief in BDW de raad dit traumatisch feit te melden aan verschillende instellingen met het oog op het samenstellen van statistieken. Volgens hem ligt het aan "de perceptie van het slachtoffer" om al dan niet zwaar te tillen aan een dergelijk misdadig voorval. Daarbovenop is het naar zijn bizar idee "normaal dat het Brussels centrum vaak mensen, aantrekt met minder goede bedoelingen". Waarvan acte en mijn bijzondere dank... dit belooft voor de veiligheid in Brussel. De reactie van burgemeester Thielemans op het stokslagend geweld was nog cynischer. Hij had in zijn stad nog nooit iets gehoord van allochtone agressie tegen gays. Wat niet weet niet deert, moet hij gedacht hebben. U moet echter wel weten dat nog voor Thielemans zijn verklaring aflegde er in de Brusselse binnenstad in zeer eigenaardige omstandigheden een homo vermoord werd en dat er onlangs in De Tijd een verrijkend artikel verscheen met getuigenissen van bekende en minder bekende Brusselaars die scherp uithaalden naar de heersende homohaat bij allochtone jongeren. De lakse houding van het politieke bestel en het gebrek aan integratie werden in.hetzelfde artikel als de twee meest oorzakelijke factoren aangehaald. In dit persartikel verhaalden slachtoffers in het lang en het breed over allochtonen die gewapend met een ijzeren staaf dreigementen uitten, over een aanval met een mes waarna de bloedende arm van het slachtoffer met 40 hechtingen moest worden geheeld, over een agressie in het metrostation De Beurs waar een gay bloedend uit mond en neus net op tijd wegkwam en over een lesbisch meisje dat 's nachts op de terugweg naar huis in elkaar getimmerd werd. Een medewerker van Espace P, een Brusselse instelling voor opvang van prostituees, berichtte mij ondertussen over mannen van Noord-Afrikaanse herkomst die er een sport van maken travesties af te ranselen. Maar volgens het stadsbestuur is er niets aan de hand. Bruno De Lille, schepen voor Gelijke Kansenbeleid, zwijgt zedig en burgemeester Thielemans ontkent. Het is alsof de linkse politieke beleidskerk zich gepakt voelt. Nu gaan de heren statistieken afwachten. Nochtans kregen zij reeds vier jaar lang de tijd om actief inventarissen via de politie aan te leggen. Hun cijfermateriaal bestaat niet en zij weten van niets. Ondertussen kan er verder vernederd en geklopt worden, want eerst moeten de cijfers de juistheid aantonen. Voor hen is dit een voorbeeld van anticiperende politiek. Misschien is het voor die zelfde heren raadzamer even samen de boer op te gaan. Zij kunnen bezoekjes brengen aan cafés en terrassen waar gays, lesbiennes en hetero's rustig een glas drinken. Ze kunnen dan hun oor te luisteren leggen en zich verbazen over getuigenissen van agressie tegen nietsvermoedende mensen. En dan, nadien, terug in de warmte van het kantoor van de burgemeester, kunnen zij de gehoorde feiten op een rijtje zetten, geen statistieken afwachten en actie ondernemen naar integratie van allochtone jongeren. 19-08-2004 |
