 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
>> Cabaretteksten (uit de periode dat ik zelf op de planken stond) >> Vrouwenbeweging boos op Stad Brussel |
|
Brussel - Bettina Hubo De vrouwenbeweging voelt zich in de steek gelaten door het Brusselse schepencollege. Ter ere van het honderdjarige bestaan van de Vrouwenraad wilde de vrouwenbeweging in Brussel een standbeeld van haar stichtster, Marie Popelin, oprichten. Maar door een samenloop van omstandigheden is daarvan niets terechtgekomen. Volgens de vrouwenbeweging treft ook de Stad Brussel schuld. “Ze heeft niets gedaan om ons te steunen. Keer op keer kregen we het deksel op de neus.” Vier jaar geleden vatte de Vrouwenraad, samen met een heleboel andere Nederlandstalige en Franstalige vrouwenverenigingen, het plan op om Marie Popelin een standbeeld te geven in Brussel. Dat moest in het najaar van 2005, als afsluiting van de festiviteiten rond honderd jaar Vrouwenraad, onthuld worden. Om het idee concreet gestalte te geven, werd de ‘feitelijke vereniging vrouwenstandbeeld Brussel' opgericht. Die nam in een heel vroeg stadium contact op met de Stad Brussel. Samen met het Comité voor Stedelijke Kunst werd besloten een wedstrijd te organiseren. Schepen Bruno De Lille (Groen!) van Gelijke Kansen zegde de vereniging 2.000 euro toe, de helft van het bedrag dat nodig was om de kunstenaars te vergoeden voor hun deelname aan de wedstrijd. “Dat bedrag hebben we, ondanks herhaaldelijk aandringen, tot op de dag van vandaag niet gezien,” zegt Ingrid Pelssers, de voorzitster van de feitelijke vereniging. Als winnend ontwerp kwam het project van een oudere artieste uit de bus: geen traditioneel standbeeld van Popelin, maar een kronkelig wegje met een zitbank, van waar het publiek uitzicht zou hebben op een ander bankje en ook op een strijdvaardige slogan van Popelin. Het kunstwerk zou geïnstalleerd worden bij de Villerstoren. Lastige tantes Na verloop van tijd haakte de kunstenares af. “De reden was onduidelijk, maar het is een feit dat ze geen enkele technische steun van de Stad heeft gekregen,” aldus Pelssers. De vereniging nam daarop opnieuw contact op met de Stad. “We hoopten dat de Stad ons alternatieven zou aanreiken, maar we werden volledig aan ons lot overgelaten. Uiteindelijk hebben we dan maar besloten om een gedenkplaat te hangen aan het Oud Korenhuis, op de plek waar Popelin nog gewoond heeft. Toen we dat voornemen bekendmaakten, liet schepen Henri Simons (Ecolo) van Ruimtelijke Ordening ons weten dat we toestemming moesten hebben van de huidige eigenaar van het huis en dat we een stedenbouwkundige vergunning moesten aanvragen als de plaat een bepaalde oppervlakte overschreed. Hij schreef ook nog dat de Stad zich genoeg had ingezet voor ons, met de subsidie van 2.000 euro – die we niet gekregen hebben – en de steun van het Comité voor Stedelijke Kunst.” De ontgoocheling bij de vrouwenbeweging is groot, zegt Pelssers. “Er is in Brussel al zo weinig wat verwijst naar vrouwenfiguren. De vrouwenbeweging wilde iets doen en dan verwacht je steun. Maar wij werden telkens afgescheept als een stel lastige tantes.” Paviljoen voor bejaarden De Lille vindt de kritiek niet terecht. “De subsidie is toegezegd en komt er ook, maar iedereen weet dat het lang duurt voor het geld er is.” Volgens de schepen haakte de winnende artieste af omdat ze zich niet serieus genomen voelde door de feitelijke vereniging. “Ik heb nog geprobeerd te bemiddelen, maar tevergeefs. Begin van dit jaar werd alles stopgezet en toen was het te laat om nog een ander kunstwerk rond te krijgen.” Intussen heeft de Stad het plan opgevat om een paviljoen voor bejaarden in het Jubelpark en een groene ruimte elders in de stad te vernoemen naar Popelin. Beide initiatieven werden genomen buiten het medeweten van de Vrouwenraad of de feitelijke vereniging. “Ze pikken gewoon ons idee,” vindt Pelssers. “Helemaal niet,” zegt De Lille. “Zo'n feitelijke vereniging vertegenwoordigt uiteindelijk niemand. Waarom moet de Stad haar op de hoogte houden over alles wat ze rond Popelin wil doen?” 07-07-2005 |
