 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
>> Cabaretteksten (uit de periode dat ik zelf op de planken stond) >> Regenbooghuis in Brussel |
|
Samenvatting van het gesprek met Bruno De Lille, schepen van (o.a.) Gelijke Kansen. (Pink Wave in samenwerking met Uit de Kast en OokZo!) In het gesprek met Bruno De Lille werd eerst ingegaan op het financiële kostenplaatje. Volgens hem bedraagt de huur 68.000 Bef per maand, wat al een hele vermindering is ten opzichte van de oorspronkelijke 110.000 Bef per maand die zou moeten betaald worden voor de drie panden. Bij de onderhandelingen heeft de stad de prijs dan laten zakken tot zo'n 88.000 Bef per maand. Bovendien geeft de stad zelf nog een subsidie van zo'n 20.000 Bef per maand. Met andere woorden: de stad Brussel sponsort dit Regenbooghuis voor zowat 42.000 Bef per maand of ongeveer 500.000 Bef per jaar. Voor de 68.000 Bef die nog moet opgehoest worden, zijn er diverse overheden die bijspringen. Op de vraag of er werd overwogen om een huis aan te kopen, zegt Bruno De Lille dat de situatie in Brussel helemaal anders is dan bvb. In Antwerpen, waar de vzw al enkele jaren aan het sparen was om het huis te kunnen opstarten. In Brussel is men pas twee jaar geleden begonnen en men wou het niet alleen doen. Men was van oordeel dat de overheid zijn verantwoordelijkheid moest opnemen. Die overheid bleek daartoe bereid. En dan moet je natuurlijk niet meer wachten. Na Gent, Antwerpen en Hasselt is dit het 4de huis voor de holebigemeenschap in ons land. Dat het zo lang duurde voor er in Brussel beweging kwam, is te wijten aan het feit dat de verenigingen zèlf zo laat met de vraag gekomen zijn. De overheid kan dit niet zelf gaan organiseren, want het moet gedragen èn gebruikt worden door de verenigingen. Bovendien moet zo'n huis ook opengehouden worden door de verenigingen en daarvoor zijn vrijwilligers nodig en een draagvlak binnen de stad. Misschien waren de voorbeelden van andere steden ook nodig om hier iets in gang te zetten… Verder zit je natuurlijk nog met de moeilijkheid dat het in Brussel eigenlijk een tweetalig initiatief moet zijn. Oorspronkelijk was het de bedoeling om alleen een Nederlandstalig initiatief op te starten. Maar je kan moeilijk in een tweetalige stad een eentalig holebi-initiatief nemen. Dan krijg je moeilijkheden met het doorverwijzen van mensen. Op verzoek van Bruno De Lille hebben de Nederlandstaligen contact opgenomen met de Franstaligen en dat resulteert nu in de opening van een tweetalig Regenbooghuis. Is het de bedoeling van de stad om de twee taalgemeenschappen meer te doen samenwerken en eventueel te integreren, was de volgende vraag aan de schepen van Gelijke Kansen. Hij stelt vast dat de twee gemeenschappen er zijn en dat ze jammer genoeg ook heel vaak naast elkaar werken. De overheid van de stad Brussel biedt volgens hem een van de weinige mogelijkheden voor tweetalige initiatieven. Het is een plaats waar die twee gemeenschappen kunnen samenwerken. Brussel probeert dan ook zoveel mogelijk tweetalige initiatieven te ondersteunen. Niemand heeft er belang bij een kloof te creëren tussen die twee gemeenschappen. Degenen die zich actief inzetten in de holebiverenigingen zijn maar een klein gedeelte van de hele holebigemeenschap. Als je die dan nog eens moet gaan opdelen in twee groepen, naargelang de taal, waar ben je dan mee bezig, vraagt de schepen zich af. Gevraagd naar zijn persoonlijke motivatie zegt Bruno De Lille dat hij Agalev-schepen is en dat Agalev bijzonder gevoelig is voor dit soort 'problematieken'. Bovendien is hij zelf 'holebi' en hij heeft vastgesteld dat er in Brussel helemaal niets geregeld was voor de holebi's. Een degelijk Gelijke-Kansen-beleid was dan ook één van de actiepunten bij de vorige verkiezingen. Een degelijk Gelijke-Kansen-beleid zowel voor gehandicapten, vrouwen, migranten als holebi's, benadrukt hij. Zo slaagde hij er al heel snel in de Roze Zaterdag naar het centrum van de stad te halen en het dossier van het Regenbooghuis had enkel nog een paar duwtjes nodig. Zijn eigen homo-zijn bepaalt dus voor een stuk zijn engagement. Er wordt geopperd dat problemen zouden kunnen ontstaan door het feit dat er veel meer Franstaligen dan Nederlandstaligen zijn in Brussel, waardoor die eersten alles zouden kunnen gaan domineren. Volgens Bruno is dit een kwestie van organisatie: er zijn nu eenmaal veel meer Franstalige groepen actief dan Nederlandstalige. Bovendien kan je actievere groepen toch niet verbieden om actief te zijn. Er is trouwens een tweetalige raad van beheer met evenveel Nederlandstaligen als Franstaligen. Als je er voor zorgt dat het bestuur in dit Regenbooghuis fifty/fifty wordt samengesteld en dat die verhouding ook gerespecteerd wordt voor de financiële kant en als je dan in overleg blijft met elkaar dan maakt Bruno zich sterk dat er op dat vlak nauwelijks problemen zullen zijn. 27-10-2001 |
