 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
>> Cabaretteksten (uit de periode dat ik zelf op de planken stond) >> Bruno De Lille wint voor derde keer "De Gruyterprijs" voor voordracht |
|
(KDW) Toen Bruno De Lille tien jaar was, stuurden zijn ouders hem naar de diktieles. Zij vonden namelijk dat hij er wat schuchter en bedeesd bijliep en zij hoopten dat door het volgen van diktielessen zijn taalvaardigheid zou toenemen. Ondertussen is Bruno 17 geworden. Volgend schooljaar wil hij een toneelopleiding starten aan het Herman Teirlinck-instituut te Antwerpen, en dat is zeker niet meer omdat hij hiertoe aangestuurd wordt door zijn ouders. "Integendeel", zegt Bruno, "zij zouden eigenlijk lieverhebben dat ik een meer beroepsgerichte en werkzekere studierichting aanvat. Maar toch bieden zij mij ten volle de kans om de toneelopleiding te starten en ik ben er hen dankbaar voor." De Gruyter Aan talent ontbreekt het Bruno zeker niet. Onlangs won hij voor de derde keer op rij de "De Gruyterprijs" voor voordracht. De wedstrijd om het "De Gruyterjuweel" wordt georganizeerd door de Koninklijke Vereniging der Melomanen te Gent en is de meest gerenommeerde Vlaamse voordrachtwedstrijd. Na de regionale selektieproeven (met ruim 2.000 deelnemers) was er op zondag 24 februari een openbare proef met 106 finalisten op de Gentse Blandijnberg. Bruno nam deel aan de kategorie 15- tot 18-jarigen en behaalde er met 90% van de punten de eerste prijs. Het was zijn derde opeenvolgende bekroning, meteen een primeur in de lange geschiedenis van deze voordrachtwedstrijd. Bruno kreeg bovendien ook nog een speciale prijs voor de beste uitspraak. "Ik had voor de finaleproef een prozastuk van Freek De Jonge en een gedicht van Ted Van Lieshout ingestudeerd. Uiteindelijk moest ik de tekst van Freek De Jonge voordragen, en dat was de cynische tekst "Oma". " Voor Bruno is deelnemen aan wedstrijden de enige manier om met zijn voordrachtwerk ook eens naar buiten te treden. "Als ik het niet zou doen, dan zou ik alleen in mijn kamer en in de klas aan het werk zijn en dat is toch niet de bedoeling van de voordrachtkunst. De konfrontatie met het publiek is van essentieel belang. Er kruipt veel tijd in de voorbereiding van een optreden en gelukkig heb ik vooraf niet al te veel lest van plankenkoorts." Als winnaar van het De Gruyterjuweel kreeg Bruno een medaille, een boekenpakket en een abonnement voor tien voorstellingen van het Nederlands Toneel Gent. Volgend jaar zal hij de leeftijd van 18 jaar overschreden hebben en dus moeten deelnemen aan de kategorie van de "liefhebbers". Bruno is bovendien vastbesloten om ook eens zijn kans te wagen in het welsprekendheidstornooi, al ziet hij dat eigenlijk minder zitten dat de gewone voordrachtwedstrijd. "In een welsprekendheidstornooi moet je zelf de tekst schrijven en die nadien naar voor brengen. Je moet de ideeën uit je tekst tegenover de jury ook kunnen verdedigen. In een voordrachtwedstrijd kan je alles vooraf instuderen, want je kan een bestaande proza- of poëzietekst kiezen." Akteur, regisseur of architekt? Nadat hij in Wevelgem de lessen diktie en voordracht volgde bij de hh. Baert en Desramault, volgde Bruno ook voordracht in het stedelijk konservatorium te Menen (afdeling Lauwe) en momenteel volgt hij zijn laatste jaar voordracht aan het Kortrijkse konservatorium. In de afdeling te Gullegem krijgt hij les van Dominique Gal. "Zij was het die mij aanspoorde om ook eens aan een wedstrijd deel te nemen en ik kreeg van haar ook veel steun en begeleiding bij de voorbereiding hierop." Daarnaast volgt Bruno ook toneellessen in Menen, waar hij zich bekwaamt in het brengen van monologen en dialogen o.l.v. Patrick Rosé die akteur is bij Antigone. Zelf is Bruno nog niet aan een toneeldebuut toe, maar hij probeert wel zoveel mogelijk teater- en kabaretvoorstellingen bij te wonen. "Het is mijn droom om later als professioneel akteur aan de slag te kunnen. Ik hoop te slagen voor de loodzware ingangsproef aan het Herman Teirlinck-instituut en de toneelopleiding tot een goed einde te brengen. Mocht dit niet lukken, dan wil aan het Brusselse HRTICS een opleiding tot regisseur aanvatten. Ik hoop dat ik nooit architect word, want dat is mijn derde beroepskeuze die ik alleen wil maken als de twee voorgaande echt zouden tegenslaan", lacht Bruno. Op 24 maart neemt Bruno alweer deel aan een voordrachtwedstrijd in Antwerpen en op 27 april is hij in Ieper aan het werk tijdens het Franciscus Donatius Vandaele-concours. Het spreekt vanzelf (bij hem zeker!) dat wij nog van Bruno zullen horen. Alvast veel sukses. 15-03-1991 |
