 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
>> Cabaretteksten (uit de periode dat ik zelf op de planken stond) >> De prijs van een visie |
|
Dirk Volkaerts Er is een voorjaarsstormpje opgestoken rond de Koninklijke Vlaamse Schouwburg. En wel op een nieuwjaarsreceptie! Brussels schepen Bruno De Lille (Agalev) pleitte twee weken geleden in de Markten voor een "andere besteding" van de middelen die de stad Brussel voor Nederlandse cultuur over heeft. Wie in die context pleit voor een "andere besteding", pleit onherroepelijk voor een vermindering van de budgetten voor de KVS, want die krijgt momenteel 95 procent van alle geld voor Nederlandse cultuur. De Lille vindt dat hij, met de overgebleven 5 procent, te weinig beleid kan voeren. Meteen kwam de KVS in het oog van voornoemd stormpje terecht. Er volgde een discussie over de centen, maar ook over de inhoud, repertoire en positionering in het (Nederlandstalig) Brussel cultuurlandschap werd een en ander gepositioneerd. Het is een valse discussie. De KVS leeft hoegenaamd niet boven zijn stand. Roeit met ongeveer dezelfde riemen als vergelijkbare theaters in Vlaanderen. Voert een artistiek beleid, dat vanuit een onbetwistbare verankering binnen de Vlaamse gemeenschap, rekening houdt met de complexe realiteit van Brussel. De KVS is een echt Brussels stadstheater, altijd geweest; en de schouwburg heeft alleen al omwille van zijn geschiedenis een ereplaats verworven in de eregalerij in de iconengalerij van de Vlaamse beweging in Brussel. Wie KVS zegt, zegt Hoste, en Hiel en consorten, en de eerste officiële toespraak in het Nederlands ooit door een Belgische koning uitgesproken. Het is in dit opzicht altijd van een onmetelijk politiek belang geweest dat de Vlaamse Schouwburg van de Stad Brussel was. Dit is cruciaal in de discussie, en het is daarom erg ongelukkig dat de enige Vlaamse schepen van de stad (onrechtstreeks) pleit voor het verminderen van de stedelijke bijdrage aan de KVS, met welke goede, beleidsmatige ideeën hij dit pleidooi ook omkleedt. Niet het feit dat de KVS 95 procent van de middelen voor Nederlandse Cultuur van de stad Brussel krijgt, is het probleem. Het probleem is dat het totale budget voor Nederlandse Cultuur in Brussel, in vergelijking met de andere steden, te klein is. De Lille zou zich dus eigenlijk niet op de 95 procent moeten blindstaren, maar wel op de te kleine 100 procent. Waarop dan weer gezegd kan worden dat de Nederlandse Cultuur, in vergelijking met de Franse, door de stad Brussel eigenlijk absoluut niet min bedeeld wordt. Waaruit dan weer geconcludeerd moet worden dat het hele cultuurbudget van de stad Brussel te klein is. Waarop men dan weer kan zeggen dat een van de redenen van dit bescheiden budget de totale versnippering van alle mogelijke cultuurgelden in dit gewest is (Negentien gemeenten! Twee gemeenschappen! Twee gemeenschapscommissies!). Dat dit een globaal, (hoofd)stedelijk cultuurbeleid, met en vanuit de gemeenschappen, in de weg staat. Dat Brussel beter verdient dan deze "verdeel-de-centen-en-heers-niet"-aanpak. Een visie hebben, kost op zich niets. Durf ook niet. Maar we moeten wel eerst iemand vinden die visie en durf hééft. Wanneer staat er eindelijk eens een Brusselse Antonis op? 07-02-2002 |
